Η Θεραπεία του Θεραπευτή, Συμβάλλουσα στην Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Ταυτότητας 

Οι θεραπευτές αφιερώνουν σημαντικό μέρος του χρόνου τους και των εκπαιδεύσεών τους σμιλεύοντας τις επαγγελματικές τους δεξιότητες ώστε να μπορούν να δουλεύουν αποτελεσματικά με τους πελάτες τους. Το θέμα της προσωπικής θεραπείας των θεραπευτών, ως παράγοντα που συμβάλει στην προσωπική και επαγγελματική τους ανάπτυξη, αναδύθηκε τα τελευταία χρόνια πιο έντονα στο χώρο της συμβουλευτικής, παρόλο που οι ρίζες αυτού του ζητήματος απαντώνται στις θεωρίες του Φρόυντ.  Αυτή η εργασία εκπονήθηκε για δύο κυρίως λόγους. Κατ' αρχάς, η μελέτη αυτή επιδιώκει να πραγματευτεί τη βιβλιογραφική υποστήριξη της αντιληπτής επιρροής της εμπειρίας προσωπικής θεραπείας του θεραπευτή και επιπλέον να καθορίσει με πιο λεπτομερή γνώση την επίδραση της θεραπείας των θεραπευτών στην επαγγελματική τους ανάπτυξη.  Γι’αυτό το λόγο η μέθοδος που επελέγη ήταν η ποιοτική με τη διενέργεια ημι-δομημένης συνέντευξης, και τα στοιχεία αναλύθηκαν με τη φαινομενολογική προσέγγιση μέσω μιας ερμηνευτικής φαινομενολογικής ανάλυσης.  Τα ευρήματα αυτής της μελέτης ταυτίστηκαν και υποστήριξαν προηγούμενες μελέτες  όσον αφορά τη σπουδαιότητα της επίδρασης που έχει η προσωπική θεραπεία του θεραπευτή, συμβάλλοντας στον τρόπο ύπαρξής του, με επιρροή τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική του ανάπτυξη και τελικώς σε σχέση με την ποιότητα της θεραπείας. Οι θεραπευτές, στην προσωπική τους θεραπεία φαίνεται ότι αποτιμούν θετικά τη συμμετοχή τους στη θεραπευτική διαδικασία. Συνεπώς, ήταν μία επιπλέον βιωματική διερεύνηση της αντίληψης των θεραπευτών η οποία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην προσωπικότητα του θεραπευτή, ενισχύοντας τη διαδικασία αλλαγής αντί για τις τεχνικές/ δεξιότητες. Οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες είναι αποτελεσματικές μόνο σε συνδυασμό και η αλλαγή βασίζεται στη σχέση και στην εμπιστοσύνη. Δεν χρησιμοποιούνται ως μέσον για την επίτευξη του στόχου. Ολόκληρη η σχέση εξαρτάται από την παρουσία του συμβούλου και από την εμπιστοσύνη στη διαδικασία. Αποτελούν τα θεμέλια για την αυθεντικότητα, την ενσυναίσθηση και την άνευ όρων αποδοχή.  Συζητήθηκαν επιπλέον επιπτώσεις και περιορισμοί.